Στη Sycophant, ψευτοδημιουργική εταιρία του διαφημιστικού limbo της χώρας των Ants, το ταλέντο και η ευφυία αντιμετωπίζονται με υποψία από την MD (Mad Dyke) Α.Κ.
Η ηγέτιδα της Sycophant θέλει να πιάνει στον ιστό της καθημερινής ανάγκης τα ταλαντούχα μυγάκια της πρωτεύουσας των Ants. Εκμεταλευόμενη τα δόκανα που έχουν ήδη στήσει αυτοί για τους εαυτούς τους (γάμος, παιδιά, δάνεια), η Α.Κ. τους κουτσοπληρώνει και τους συμπεριφέρεται σα σαπρόφυτα, σε ένα μόνιμο μαρασμό κάτω από τη νευρωσική και φασίζουσα διακυβέρνησή της.
Όταν ήταν να διαβώ το κατώφλι της Sycophant, η Α. Κ. μου είπε ότι με θέλει για να μπολιάσει τη λιμνάζουσα εταιρία με φρέσκο αίμα. Μου κλάφτηκε ότι κάποια στελέχη που είναι στην εταιρία πολλά χρόνια δεν προσφέρουν τίποτα και απλά τους κρατάει γιατί δεν της πάει η γενναιόδωρη καρδούλα της να απολύσει οικογενειάρχες που προσφέρουν έστω τα βασικά. Σαν παράδειγμα μου έφερε τον Τ.Π., Account Director που ήταν στη Sycophant από τα σπάργανα της φτωχοεταιρίας. Για τον Τ.Π., η Α.Κ. είχε μόνο χολιάρικες μπηχτές: «δεν πάει», «είναι στατικός χρόνια τώρα», «είναι αρνητικός», «δεν προσφέρει τίποτα καινούργιο στην εταιρία», «έχει περιορισμένες δυνατότητες», «χαλάει το κλίμα της εταιρίας». Η εικόνα που έχτιζε για τον Τ.Π. ήταν ενός βραδύνου τεμπέλη που παρασιτεί στην καμπούρα της Α.Κ. εκμεταλευόμενος την ασύνορη καλοσύνη της κυράς. Μια ρεμόρα. Ένας καλικάντζαρος. Ένας ανήθικος μπουνταλάς σε ένα παρθεναγωγείο. Ένα αγριόχορτο σε ένα κήπο με τριανταφυλλιές.
Πλησίασα τον Τ.Π. έχοντας εισπράξει την τιράδα της Α.Κ. with a grain of salt μια που όλα μου έδειχναν πως η Γκόλντα Μέιρ της Sycophant κατοικούσε νότια της Φερεγγυότητας. Είδα έναν τύπο με ευαισθησίες και καλλιέργεια. Έναν συνεργάτη που έδινε και δε ζητούσε. Ένα ανήσυχο μυαλό που πάλευε να βρει έμπνευση στις άνυδρες στέπες της Sycophant και κατέληγε, μετά από κάθε προσπάθεια, ζαρωμένος στη γωνιά του, να σπάει τα δοντάκια της τσατσάρας του, φτύνοντας καντήλια στα μούτρα μιας ζωής που φεύγει. Ιδανικό θύμα της ευνουχίστριας Α.Κ., ο Τ.Π. είχε καταδικαστεί σε αιώνιο διαχειριστή ενός πελάτη πιο στεγνού από το μουνί μιας μεσόκοπης πουτάνας, της κονσερβοποιίας “Supercans” (σκουμπρί, λακέρδα, τόνος), που ήταν και το cash-cow της εταιρίας. Χωρίς τον οβολό της Supercans, η Sycophant θα είχε πάρει θέση στο νεκροτομείο της διαφήμισης της χώρας των Ants, δίπλα στο φάντασμα της έμπνευσης, το ξορκισμένο από χρόνια από τους αρχιερείς-διαφημιστές.
Όμως αυτό δε θα το άφηνε η Α.Κ. να συμβεί. Τη Supercans την πρόσεχε σα μαύρη φυσική πέρλα του Περσικού μέσα σε μια σειρά βαρετές τεχνητές Γιαπωνέζικες λευκές. Της έκανε τα κέφια με γονυκλισίες πειθήνιας παλλακίδας χωρίς να δείχνει υποκριτικά φτιασιδωμένη. Έκανε και proactive προτάσεις, έτσι για το ξεκάρφωμα και για να δείχνει πρόθυμη, κάτι ersatz τυπικούρες που τις ονόμαζε «στρατηγική», ξέροντας βέβαια πως οι κονσερβάδες δε σκάμπαζαν γρυ από τις θεωρητικές, ελιτίζουσες μπαρούφες της, μια που οι άνθρωποι ήταν «καντάρ παρά-καντάρ μπογιά».
Σ’αυτούς τους αγροίκους η Α.Κ. είχε φορέσει τον Τ.Π. για μια γαμημένη ζωή. Αυτούς τους φορτοεκφορτωτές-ιλοτόμους είχε βάλει στην καθημερινότητά του ένας άνθρωπος που γούσταρε τη διαφήμιση, που καύλωνε με τη γνώση, που η εμπνευσμένη δουλειά τον λαμπάδιαζε σα χριστουγεννιάτικο δέντρο. Στην πτέρυγα των θανατοποινιτών της Sycophant, ο Τ.Π. δούλευε τα ξέφτια της διαφήμισης - εντυπάκια, φυλλάδια, αυτοκόλλητα, 8 χρόνια, 8 χρόνια, 8 χρόνια. Σε ένα λογαριασμό που θα έκανε τον Frank Delaney να αλλάξει το όνομά του σε Paramahansa Yogananda the 2nd , να παρατήσει την κειμενογραφία, να ορκιστεί στην αγαπημένη του πένα ότι δε θα βάλει ψάρι ξανά στο στόμα του και να τελειώσει τις μέρες του σα βουδιστής αγρότης στο Λάος.
Στη δαλτωνική ολιγοχρωμία της δουλειάς της Supercans, ο Τ.Π. ψιλοεπαναστατούσε, προσδοκώντας αλλαγές, ψάχνοντας μικροεπαναστάσεις, θέλοντας να φτιάξει κάτι από το τίποτα. Στο ρομαντισμό του έβρισκε πάντα απέναντι του την Α.Κ. που δεν ήθελε αναταραχές, που ζητούσε το περιοδικό ασβέστωμα της παράγκας και όχι την κατεδάφισή της και την ανέγερση νεοκλασσικού ή παγόδας. Η Α.Κ. τις αλλαγές τις έτρεμε. Παρότι πόζαρε σα μέγας αναθεωρητής της διαφήμισης, σνομπάροντας τις συντηρητικές εταιρίες που είχαν σκλαβώσει τη διαφήμιση στο μεσαίωνα του Μέσου Ανθρώπου, κάθε μικροσεισμική δόνηση στα περίχωρα της Supercans έκανε το σφινκτήρα της να πάλλεται σε ρυθμούς πόλκα. Η Α.Κ. πρόσφερε στη Supercans ένα πλήρες πακέτο υπηρεσιών που στόχευαν στην αιώνια, νεκρική αταραξία. Φορέας των νεκρωσικών υπηρεσιών ήταν πάντα ο φτωχός Τ.Π.
