Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

Διαφήμιση σε λάθος χώρα (μέρος Γ')

Οι διαφημιστικές

Στη χώρα των Ants, οι διαφημιστικές αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της τοπικής κουλτούρας. Στις εργατοφωλιές τους οι υπάλληλοι-μυρμήγκια παράγουν πολιτισμό που μόνο μυρμήγκια καταδέχονται. Ως όντα δίχως αρχίδια και με μυαλό σαν κόκκο ασπαρτάμης.


Οι ιδιοκτήτες των διαφημιστικών


Στην κεφαλή κάθε διαφημιστικής στέκεται, συνήθως, κάποιο πορωμένο γεροντάκι. Ένας –από καιρό- ευνουχισμένος μπαμπόγερος (πάνω από τα 50 στη χώρα των Ants οι διαφημιστές είναι υπέργηροι) που έχει αφήσει το θάρρος του και την ηθική του στον ίδιο βοθρόλακκο που έθαψε τους κομμένους αρσενικούς του αδένες. Οι ιδιοκτήτες των διαφημιστικών στη χώρα τούτη μισούν ο ένας τον άλλο και είναι ίδιοι. Μάστορες στο τσιμπούκι και το κωλογλύψιμο του πελάτη, αδίστακτοι στους υπαλλήλους τους, κουτόφραγκοι, μπίζνεσμεν της αρπαχτής και επίτιμοι λέκτορες της έδρας του «ότι αρπάξει ο κώλος μου». Δίνουν μισθούς πείνας και κλαίγονται ενώ κουβαλάνε στα κορμιά τους όλοι σακούλες bacon fat και χειμάζουν σε βίλες-χοιροστάσια στα υπερβόρεια Β.Π., απαιτούν από τους υποτελείς τους ατέλειωτες ώρες δουλειάς σε συνθήκες γαλέρας και επιβάλλουν στους κολίγους τους να υφίστανται τις ταπεινώσεις του μπαρμπα-Θωμά από τον πελάτη-θύτη, φορώντας το δουλοπρεπές χαμόγελο του νέγρου-λούστρου στον Αμερικάνικο νότο των ‘20ς. Με ωκεανούς υποκρισίας, πουλάνε κολλητιλίκια, εκδούλευση και δίνουν όρκους πίστης στους κρετίνους marketeers που πιάνουν πελάτες, ενώ μόλις κλείσουν την πόρτα πίσω τους, τους χλευάζουν, φουσκώνοντας σα διάνοι που τα παίρνουν χοντρά από τα πελατάκια προσφέροντας φτυαριές από αχνίζων σκατό.

Δεν είναι τυχαίο που στη χώρα των Ants, oι ιδιοκτήτες και οι CEO διαφημιστικών είναι φιγούρες vaudeville. Ο 60+ παλαιοδημιουργικός λίγδης με τη Ferrari, ο γυναικωτός μπρούκλης κουνελοδόντης, η στριφνή, τζαζλή γραία που έκανε σουξέ πριν χίλια τέρμινα με σλογκανάκι για γάλατα και από τότε την έχει δει Simone de Beauvoir. Κάμποσοι γκρίζοι μεσήλικες που έχουν καταδικάσει σε αιώνια μετριότητα τις εταιρίες τους έχοντας απωλέσει κάθε καύλα για τη διαφήμιση και για τη ζωή κι έχοντας συμβιβαστεί με την θεόπικρη αλήθεια ότι στο παζάρι με τον διάολο για τις ψυχές τους, βγήκαν οικτρά χαμένοι.

Κάθε διαφημιστική συστεγάζει δύο αντιμαχόμενες μιζερομάδες: το Client Service και το Δημιουργικό.
(συνεχίζεται)