Οι δημιουργικοί
Φταίνε λιγότερο για την κατάντια της διαφήμισης στη χώρα των Ants. Χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Στη μια είναι οι παρατημένοι. Είναι σαπιοκοιλιάδες, κακογερασμένοι, ξόφλες και βγάζουν βαρετές μπαρούφες σε αγαστή συνεργασία με το client service – συχνά μιλούν οι ίδιοι με τον βαβουίνο-πελάτη, ζώντας στη μόνιμη αγωνία να σεβίρουν καλύτερα και αποτελεσματικότερα από το client service, να ικανοποιήσουν τις χαμηλές καυλίτσες του πελάτη. Στην άλλη κατηγορία είναι οι “Should’ve Been”. Είναι δήθεν ταλαντούχοι και γαμημένα εμπνευσμένοι – θα έπρεπε να ήταν στη Fallon αλλά είναι στη Gnomi, αν τους ήξερε η CP+B θα τους έδινε όσα-όσα – για την ώρα παλεύουν στην Si Enorasis ή στην Ashley. Πάνε σε γυρίσματα με ύφος Bergman, παρουσιάζουν καταχωρήσεις με το στόμφο ενός Tim Delaney, λατρεύουν να ξεφτυλίζουν το client service και να είναι τα χαιδεμένα παιδιά του καιροσκόπου που έχει την εταιρία.
Στη χώρα των Ants, οι πιο πολλοί κειμενογράφοι δεν έχουν διαβάσει στη ζωή τους ούτε Λούκυ Λουκ, είναι borderline illiterate παιδάκια με έμπνευση μυρμηγκοφάγου και εύρος γνώσης πολιτικού της δεξιάς, ενώ οι art directors δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν τον Ιερώνυμο Μπος από τον Μπόνο. Είναι όλοι τους ομογάλακτοι της Αρπαχτής και αδελφοί του Αχαχούχα, οπαδοί του σλόγκαν και του εύκολου χάχανου.
Στη χώρα των Ants, οι δημιουργικοί είτε είναι ατάλαντοι είτε, αργά ή γρήγορα, παραιτούνται. Σε κάθε περιπτωση, είναι συνένοχοι.
Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009
Διαφήμιση σε λάθος χώρα (μέρος Δ')
To Client Service
Είναι οι παθητικοί εντολολήπτες του πελάτη-marketeer και οι φύλακες των συμφερόντων του κοντόφθαλμου αφεντικού. Προσέχουν να γίνεται οι δουλειά χωρίς περιττές εκκρίσεις έμπνευσης και χωρίς παρακάμψεις από το πολλάκις πατημένο ευθύ μονοπάτι. Τις πιο πολλές φορές είναι ψευτολουσάτα γκομενάκια που γουστάρουν το ξύλο αλλά μια που δεν το τρώνε από τον θηλυπρεπή γκόμενο, το ζητάνε από τον αγά-πελάτη και τον θυμωμένο δημιουργικό. Σπανιότερα είναι ασπόνδυλα κακαντράκια που μποχίζουν Deree-λα και κουβαλάνε μπαγκάζια με συντηρητικές φοβίες και φαντασιώσεις με το μονιμά από το στρατό και την Ξαβιέρα Χολλάντερ με strap-on. Χασμουριόνται στα brainstormings, έχουν χεσμένη τη στρατηγική την οποία δεν καταλαβαίνουν και σιωπηλά χλευάζουν, βλέπουν τους δημιουργικούς σαν κακομαθημένα σκατόπαιδα και τους planners σα χασομέρηδες, γράφουν briefs σα λίστες για ψώνια, και λατρεύουν χαιρέκακα την πούστικη κριτική του «μ’αρέσει/δε μ’αρέσει» όταν βλέπουν δημιουργική δουλειά λίγο πριν τη σερβίρουν αμάσητη στα πελατάκια τους. Φοβούνται τους δημιουργικούς και τους γλύφουν κλαψομούνικα εκλιπαρώντας πρότερη συγχώρεση για την επόμενη πουστιά που θα κάνουν. Είναι μικρόψυχοι, οπορτουνιστές και άψυχοι. Είναι τα μπρούτζινα βαρίδια στο λαιμό της διαφήμισης στην κωλοχώρα των Ants.
Oι σερβιτόροι του πελάτη είναι δουλάκια της καρπαζιάς. Τους αλλάζεις με κάποιον που τους μοιάζει στα ρούχα και στο όνομα αύριο το πρωί και κανείς δεν καταλαβαίνει τη διαφορά.
Είναι οι παθητικοί εντολολήπτες του πελάτη-marketeer και οι φύλακες των συμφερόντων του κοντόφθαλμου αφεντικού. Προσέχουν να γίνεται οι δουλειά χωρίς περιττές εκκρίσεις έμπνευσης και χωρίς παρακάμψεις από το πολλάκις πατημένο ευθύ μονοπάτι. Τις πιο πολλές φορές είναι ψευτολουσάτα γκομενάκια που γουστάρουν το ξύλο αλλά μια που δεν το τρώνε από τον θηλυπρεπή γκόμενο, το ζητάνε από τον αγά-πελάτη και τον θυμωμένο δημιουργικό. Σπανιότερα είναι ασπόνδυλα κακαντράκια που μποχίζουν Deree-λα και κουβαλάνε μπαγκάζια με συντηρητικές φοβίες και φαντασιώσεις με το μονιμά από το στρατό και την Ξαβιέρα Χολλάντερ με strap-on. Χασμουριόνται στα brainstormings, έχουν χεσμένη τη στρατηγική την οποία δεν καταλαβαίνουν και σιωπηλά χλευάζουν, βλέπουν τους δημιουργικούς σαν κακομαθημένα σκατόπαιδα και τους planners σα χασομέρηδες, γράφουν briefs σα λίστες για ψώνια, και λατρεύουν χαιρέκακα την πούστικη κριτική του «μ’αρέσει/δε μ’αρέσει» όταν βλέπουν δημιουργική δουλειά λίγο πριν τη σερβίρουν αμάσητη στα πελατάκια τους. Φοβούνται τους δημιουργικούς και τους γλύφουν κλαψομούνικα εκλιπαρώντας πρότερη συγχώρεση για την επόμενη πουστιά που θα κάνουν. Είναι μικρόψυχοι, οπορτουνιστές και άψυχοι. Είναι τα μπρούτζινα βαρίδια στο λαιμό της διαφήμισης στην κωλοχώρα των Ants.
Oι σερβιτόροι του πελάτη είναι δουλάκια της καρπαζιάς. Τους αλλάζεις με κάποιον που τους μοιάζει στα ρούχα και στο όνομα αύριο το πρωί και κανείς δεν καταλαβαίνει τη διαφορά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)