Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

Διαφήμιση σε λάθος χώρα (μέρος Δ')

To Client Service

Είναι οι παθητικοί εντολολήπτες του πελάτη-marketeer και οι φύλακες των συμφερόντων του κοντόφθαλμου αφεντικού. Προσέχουν να γίνεται οι δουλειά χωρίς περιττές εκκρίσεις έμπνευσης και χωρίς παρακάμψεις από το πολλάκις πατημένο ευθύ μονοπάτι. Τις πιο πολλές φορές είναι ψευτολουσάτα γκομενάκια που γουστάρουν το ξύλο αλλά μια που δεν το τρώνε από τον θηλυπρεπή γκόμενο, το ζητάνε από τον αγά-πελάτη και τον θυμωμένο δημιουργικό. Σπανιότερα είναι ασπόνδυλα κακαντράκια που μποχίζουν Deree-λα και κουβαλάνε μπαγκάζια με συντηρητικές φοβίες και φαντασιώσεις με το μονιμά από το στρατό και την Ξαβιέρα Χολλάντερ με strap-on. Χασμουριόνται στα brainstormings, έχουν χεσμένη τη στρατηγική την οποία δεν καταλαβαίνουν και σιωπηλά χλευάζουν, βλέπουν τους δημιουργικούς σαν κακομαθημένα σκατόπαιδα και τους planners σα χασομέρηδες, γράφουν briefs σα λίστες για ψώνια, και λατρεύουν χαιρέκακα την πούστικη κριτική του «μ’αρέσει/δε μ’αρέσει» όταν βλέπουν δημιουργική δουλειά λίγο πριν τη σερβίρουν αμάσητη στα πελατάκια τους. Φοβούνται τους δημιουργικούς και τους γλύφουν κλαψομούνικα εκλιπαρώντας πρότερη συγχώρεση για την επόμενη πουστιά που θα κάνουν. Είναι μικρόψυχοι, οπορτουνιστές και άψυχοι. Είναι τα μπρούτζινα βαρίδια στο λαιμό της διαφήμισης στην κωλοχώρα των Ants.

Oι σερβιτόροι του πελάτη είναι δουλάκια της καρπαζιάς. Τους αλλάζεις με κάποιον που τους μοιάζει στα ρούχα και στο όνομα αύριο το πρωί και κανείς δεν καταλαβαίνει τη διαφορά.

1 σχόλιο:

  1. Πριν βρεθώ στη λεκάνη που αφοδεύω σήμερα βρισκόμουν σε μια άλλη λεκάνη. Πολυεθνική, διαφορετική από την Ελληνική σημερινή λαμόγιο ΑΕ. Εκεί, λοιπόν, μέσα στις πηγμένες ώρες μας, παίζαμε για να ξεμουδιάσουν τα μυαλά μας τους πεθαμένους ακάουντ. Όμως, κανείς δεν κέρδιζε το χρυσό τίτλο του του Ψόφιου Κοριού. Καμιά φορά όταν βλέπω τους παλιούς μου συνεργάτες ρωτάω αν κέρδισε κανείς. Κανείς. Ακόμα ζουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή