Οι δημιουργικοί
Φταίνε λιγότερο για την κατάντια της διαφήμισης στη χώρα των Ants. Χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Στη μια είναι οι παρατημένοι. Είναι σαπιοκοιλιάδες, κακογερασμένοι, ξόφλες και βγάζουν βαρετές μπαρούφες σε αγαστή συνεργασία με το client service – συχνά μιλούν οι ίδιοι με τον βαβουίνο-πελάτη, ζώντας στη μόνιμη αγωνία να σεβίρουν καλύτερα και αποτελεσματικότερα από το client service, να ικανοποιήσουν τις χαμηλές καυλίτσες του πελάτη. Στην άλλη κατηγορία είναι οι “Should’ve Been”. Είναι δήθεν ταλαντούχοι και γαμημένα εμπνευσμένοι – θα έπρεπε να ήταν στη Fallon αλλά είναι στη Gnomi, αν τους ήξερε η CP+B θα τους έδινε όσα-όσα – για την ώρα παλεύουν στην Si Enorasis ή στην Ashley. Πάνε σε γυρίσματα με ύφος Bergman, παρουσιάζουν καταχωρήσεις με το στόμφο ενός Tim Delaney, λατρεύουν να ξεφτυλίζουν το client service και να είναι τα χαιδεμένα παιδιά του καιροσκόπου που έχει την εταιρία.
Στη χώρα των Ants, οι πιο πολλοί κειμενογράφοι δεν έχουν διαβάσει στη ζωή τους ούτε Λούκυ Λουκ, είναι borderline illiterate παιδάκια με έμπνευση μυρμηγκοφάγου και εύρος γνώσης πολιτικού της δεξιάς, ενώ οι art directors δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν τον Ιερώνυμο Μπος από τον Μπόνο. Είναι όλοι τους ομογάλακτοι της Αρπαχτής και αδελφοί του Αχαχούχα, οπαδοί του σλόγκαν και του εύκολου χάχανου.
Στη χώρα των Ants, οι δημιουργικοί είτε είναι ατάλαντοι είτε, αργά ή γρήγορα, παραιτούνται. Σε κάθε περιπτωση, είναι συνένοχοι.
Αγαπητέ σε συμπληρώνω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη χώρα των Ants οι δημιουργικοί έχουν δύναμη. Κυρίως να καταστρέφουν μπραντς με τις ευλογίες κάποιων, που κατοικούν σε ζυγούς συνήθως ορόφους. Εκτελούν, πρόθυμα στη θέα του καρκίνου της ιδεάς, με το (αντι)διαφημιστικό λούγκερ παραμπέλουμ του αφεντικού τους. Λούγκερ παραμπέλουμ. Το σύγχρονο όπλο, του '40. Ίσως και λίγο πιο πριν. Και μετά, οι δημιουργικοί, καπνίζουν πάνω από τάφρους ιδεών και κοκκαλιασμένων brands, που αδημονούν για μια ακόμη χαριστική βολη, και μια ακόμη, και μια ακόμη μπας και πεθάνουν. Φωτιά κανείς;